Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Id mihi magnum videtur. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Duo Reges: constructio interrete. Ut id aliis narrare gestiant? Haeret in salebra.

An eiusdem modi? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Quid me istud rogas? Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;

Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus.

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? An nisi populari fama? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Graccho, eius fere, aequalí? Cur id non ita fit?

Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur.

Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Que Manilium, ab iisque M. Sit sane ista voluptas. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Si longus, levis dictata sunt. Qui est in parvis malis. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?

Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?

Bonum valitudo: miser morbus. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis.

Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Sed nimis multa. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Hic ambiguo ludimur. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.

Quae cum essent dicta, discessimus. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine;

An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Sint ista Graecorum; Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae.

Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam.

Et nemo nimium beatus est; Quippe: habes enim a rhetoribus; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Mihi enim satis est, ipsis non satis. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Stoici scilicet. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Id enim natura desiderat. Tum mihi Piso: Quid ergo? Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest.

Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. An nisi populari fama?

Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?

Non laboro, inquit, de nomine. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; An hoc usque quaque, aliter in vita? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Haeret in salebra.

Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Sed quae tandem ista ratio est? Tamen a proposito, inquam, aberramus. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Quis enim redargueret? Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat;

Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?

Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;